The Story of a Low-Rank

เมื่อฉันอายุ 15 ปี ฉันเสียมือขวาไปในสนามรบ เมื่อฉันอายุ 24 ฉันเชี่ยวชาญทักษะที่จำเป็นสำหรับการอยู่รอดของฉัน แต่ฉันมักจะบอกสิ่งเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก: “เพิ่งเลิก ฉันจะหงอกเร็วขึ้นถ้าฉันพยายามสอนโซจุสึให้คุณ” “แต่ถ้าคุณไม่ได้พิการ คุณก็สามารถเรียนรู้อะไรก็ได้ที่คุณต้องการโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้นคุณ” “เฮ้ มาเก็บสมุนไพรกันเถอะ ทำไมคุณถึงหมกมุ่นอยู่กับวิชาดาบมากขนาดนี้” “แค่ใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นๆ